کرمانشاه در سوگ دلبر شیرین زوان - چه خبر آنلاین

او یکی از فعالان ادبیات بومی کرمانشاه بود که 9 اثر را در این زمینه به یادگار گذاشت؛ کتاب ترانه های ترنم که شامل 300 ترانه از 85 شاعر کرمانشاهی است، کتاب های گلاریژان، واژه نامک گویش کرمانشاهی، هفتاد و هفت غزل عرفانی، شنه یار، شهر من کرمانشاه، در حلقه عشاق، یاد قدیما ... و کرمانشاه شهر بی ستون آثار چاپ شده این شاعر برجسته کرمانشاهی است.

علی لیمویی پس از گذراندن دوره­ سه ساله­ سیکل اول دبیرستان، در رشته ادبیات تحصیلات خود را تا اخذ مدرک دیپلم به اتمام می­رساند. ولی به دلایلی از ادامه تحصیل در مقطع دانشگاه و رشته مورد علاقه­ اش ادبیات باز می ماند.

بنابراین در یک دوره عالی 16 ماهه کلاس اختصاصی مربوط به اداره ثبت اسناد، در تهران مدرک این رشته را اخذ می کند و با وجودی که می­توانست پس از استخدام در سازمان ثبت اسناد تهران در مرکز ماندگار شود، ترجیح می­دهد در زادگاهش کرمانشاه به کسوت کارمندی این سازمان در آید و در این شغل تا سال 1374 پس از 33 سال سابقه کار به افتخار بازنشستگی نائل می­شود.

وی در سال های به جای مانده عمر خود به نام کارشناس دادگستری به صورت مستقل مشغول انجام وظیفه امورات ثبتی به همشهریان خود بود.

لیمویی در طول خدمت، سال­ ها در پست ریاست ثبت شهرستان­ های اسلام آباد غرب، قصرشیرین، رییس اجرایی ثبت همدان و رییس ثبت شرکت­ های ثبت کرمانشاه خدمت کرد و در سال­ های آخر هم با نام بازرس اداره کل استان همچنین رییس ثبت اسناد کرمانشاه پرونده خدمات اداری خود را به برگ­ های پایان می ­رساند.

با این وجود مشغله ­های زندگی او را از ادامه­ راه شاعری باز نداشت و به محض اینکه فرصتی به دست می آورد ضمن مطالعه در کتب ادبی و شرکت در بزم سخنوران کرمانشاهی، مراوده با مشاهیر سرشناس استان، تاثرات روحی و ذهنی خود را در قالب شعر و یا مقاله عینیت می ­بخشد.

اصولاً هر صاحب دل اهل هنر هر گاه احساس نماید ساغر وجودش از درد تلخی­ ها رنگ می­ گیرد، حنجره می گشاید و آواز عشق سر می­ دهد و مستانه پی جلوه یار می آید.

لیمویی در غزل، نوعی پیروی از غزلیات حافظ را مد نظر دارد. با این تفاوت که پیکره بندی غزل­ های وی با رنگین شیشه­ هایی زینت یافته است که از دسترس مردم کوچه و بازار دیارش، کرمانشاه، دور نیست و بیشتر مردم با خوانش شعرهای او احساس بیگانگی نمی­ کنند.

کمند غمی که دل آنان را می فشارد، القای نوعی درد مشترک است و این همدردی موجب شده که حداقل از کنار شعرهای او بی تفاوت نگذرند و در لحظه­ هایی که کبوتر نگاه از لب دیوار دل در فضای عطرآگین حریم عشق به پرواز در می ­آید. چرخ زنان گلدسته های بقعه دلبستگی به معشوق را که در ضمیر ناخودآگاه هر دلداده­ای مزاری به یادگار نشانده است، طواف می ­نماید.

علی لیمویی علاوه بر مهارت در قالب رباعی به ویژه دوبیتی در سایر قوالب شعر چون، قصیده، غزل، مثنویی، و اشعار نو نیمایی طبع آزمایی کرده است و به زبان فارسی رسمی و معیار کشور، زبان اصیل قوم کرد و گویش مجذوب کننده فارسی کرمانشاهی اشعار قابل پسندی سروده و بیشترا در نشریات کشور به ویژه جراید محلی و چند تذکره که شرح حالی از وی را به چاپ رسانده اند به چاپ رسیده است.

علی لیمویی علاوه بر قریحه شاعری و سرایش شعر به زبان فارسی، زبان کردی کرمانشاهی و همچنین گویش فارسی منطقه کرمانشاه در زمینه نثر (نوشتن مقاله) در جراید محلی و روزنامه­ های مرکز دستی بر آتش داشت و هرازگاهی از وی نوشته­ هایی به چاپ می­ رسید.

شعر طنز و بیان مسائل و مسائل اجتماعی را هم قلم می­ زند. از جمله اشعار طنزآمیز در فرم مثنوی و گویش کرمانشاهی می­توان به شعرهای (صف نفت) و (مرغ کوپنی) در دوره جنگ تحمیلی اشاره کرد که به چند بیت از این سروده­ های طنز آمیز جهت اطلاع بسنده می ­شود.

تلاش ­های ارزنده جناب علی لیمویی بدون تعارف در زمینه­ پاسداری از گویش فارسی کرمانشاهی، قابل تمجید و تقدیر است و نام او به نام یکی از احیاگران گویش بومی کرمانشاهی بر جریده­ ادب و هنر پارسی زاگرس نشینان ثبت است. هر کدام از ترانه­ های این سخنور عاشق فرهنگ بالنده­ دیار فرهاد که با تیشه­ دل عنصر عشق را که اکسیر هستی محسوب می­ شود بر سینه­ کوه بیستون نشانید و به کرمانشاهیان اهل دل، بل ایرانیان و بدون مبالغه به جهانیان ارمغان بخشیده است.

ترانه ­ها به جد جلوه­ هایی از بارقه­ عشق را به خوبی بازتاب می­ دهند و هم آنکه این دوبیتی­ ها، مطمئن­ ترین و ماناترین دُرجِ حفظ و نگهداری برای واژگان گویش ­های بومی و محلی به حساب می­ آیند.

این تضمین و ماندگاری زمانی به اوج می­رسد که در بطن سروده ­ها، شاعر به مضامین خاصی بپردازد که از گلبوته ­های آن، رایحه­ دلپذیری از آرمان­های مشترک، کام­ ها و ناکامی ­ها، دغدغه ­ها، راز و رمز هستی، مهرورزی ها، عدالت جویی ها، مغتنم شمردن فرصت ها بر لب بحر فنا و چه ها و چه های دیگر به مشام برسد.

متأسفانه روز جمعه 26 شهریور جاری و در آستانه روز شعر و ادب فارسی، علی لیمویی در سن 84 سالی دار فانی را وداع گفت و در قطعه هنرمندان باغ فردوس کرمانشاه به خاک سپرده شد.

روحش شاد و یادش گرامی.