چرا چشم ما واقعیت را دستکاری می نماید؟ - چه خبر آنلاین

کسانی که بهتر ضربه می زنند، توپ را بزرگ تر می بینند

ویت و همکارانش در مطالعه ای که سال 2005 انجام داده بودند، پس از انتها یک بازی سافت بال، دایره هایی را به بازیکنان آن مسابقه نشان دادند که روی یک پوستر چاپ شده بودند. سپس از بازیکنان خواستند که دایره هم اندازه توپ سافت بال را انتخاب نمایند. ورزشکارانی که در آن شب ضربه های خوبی زده بودند، در اندازه توپ کمی اغراق کردند. اما بازیکنانی که شب خوبی نداشتند و مدام ضربه ها را از دست می دادند، اندازه توپ را کوچک تر از اندازه واقعی آن تصور می کردند. ویت در آزمایش مشابهی، پی برد که گلف بازانی که بیشتر به هدف می زدند، حفره گلف را بزرگ تر از اندازه واقعی اش تصور می کردند.

پرتاب های ضعیف، درک فرد را از اندازه دروازه تحت تاثیر قرار می دهد

در آزمایش سافت بال، معین نبود که آیا بازیکنان دید متفاوتی داشتند یا آنها را اشتباه به خاطر می آوردند. ویت برای معین کردن این موضوع، آزمایشات اش را به زمین بازی مسابقات فوتبال آمریکایی برد. بازیکنان این مسابقه باید توپ را از بالای یک تیر که دو ستون عمودی را به هم متصل می نماید، پرتاب نمایند. پس از چند بار کوشش برای گل زدن، از شرکت نمایندگان خواسته شد که با لوله های PVC نمونه کوچکی از دروازه گل را درست نمایند. در نهایت، کسانی که توپ را خیلی پایین پرتاب نموده بودند، ارتفاع تیر را بالاتر می پنداشتند. این در حالی است که آنها می توانستند با نگاه کردن به دروازه اصلی، مدل شان را بسازند. بنابراین، این یافته ها نشان می دهد که آنها دروازه را متفاوت می دیدند.

پارکوربازها دیوار را کوتاه تر می بینند

در ورزش پارکور، ورزشکار در محیط شهری از موانع مختلف جست می زند، می پرد و بالا می رود. آنها اغلب اوقات خودشان را به بالای دیوار می رسانند. ویت و همکارانش در مطالعه ای که سال 2011 انجام داده بودند، از پارکوربازان حرفه ای و مبتدی درباره اندازه مهارتشان در بالا رفتن از دیوار پرسیدند. سپس از آنها خواستند که ارتفاع دیوار را حدس بزنند. پارکوربازان مبتدی دیوار را بلندتر از اندازه واقعی اش می دیدند، در حالی که حرفه ای ها ارتفاع دیوار را درست تخمین می زدند.

اشیایی که در دسترس هستند، نزدیک تر به نظر می رسد

حتی کار ساده ای مثل برداشتن کنترل از راه دور، تصور ما از فاصله را تحت تاثیر قرار می دهد. ویت و همکارانش در سال 2005 مطالعه ای انجام دادند و از شرکت نمایندگان خواستند که فاصله نقطه ای روی میز را تخمین بزنند. در بیشتر موارد، مردم فاصله نقطه های در دسترس و نزدیک به خودشان را کمتر از اندازه واقعی برآورد می کردند. بعلاوه درباره فاصله نقطه های دور از دسترس اغراق می کردند. وقتی به شرکت نماینده ها میله هایی داده شد، برداشت آنها از فاصله دوباره تغییر کرد. نقطه هایی که در دسترس میله بودند، نزدیک تر به نظر می رسیدند. البته این تغییر فقط وقتی اتفاق می افتاد که مردم از میله استفاده می کردند. وقتی که فقط آن را نگه می داشتند، دیگری خبری از این توهم نبود. این موضوع نشان می دهد که دستگاه بینایی ما واقعیت را دستکاری می نماید تا ما عمل مناسب را انجام دهیم.

کوله پشتی سنگین باعث می گردد شیب تپه ها بیشتر به نظر برسد

در یکی از مطالعاتی که چند سال پیش اجرا شده بود، محققان از شرکت نمایندگان در پای تپه خواستند که شیب آن را برآورد نمایند. آن تپه برای افراد خسته، سالخوردگان و کسانی که کوله پشتی سنگین داشتند، شیب دارتر به نظر می رسید.

افراد چاق فاصله ها را بیشتر می بینند

ویت در راستای همان مطالعه، پی برد که مسافت ها در نظر افراد سنگین وزن دورتر به نظر می رسد. او و همکارانش به یک فروشگاه وال مارت (بزرگ ترین فروشگاه زنجیره ای آمریکا) رفته و از خریداران پرسیدند که فاصله محل ایستادنشان را تا نقطه خاصی حدس بزنند. شرکت نمایندگان چاق در مقایسه با افراد عادی یا با اندکی اضافه وزن، آن نقاط را دورتر می دیدند. نتایج آزمایش آنها واقعا قابل توجه بود؛ به ازای هر 90 کیلوگرم اضافه وزن، برآورد مردم از فاصله دو برابر می شد. ویت می گوید که این موضوع باعث می گردد افراد چاق فعالیت کمتری داشته باشند.

منبع: Science Mag