کتاب و کتابداری، چیزی که کره جنوبی را از فرش به عرش رساند - چه خبر آنلاین

کتابداری در کره جنوبی از مشاغلی بوده است که همزمان با تغییرات کلی فرهنگی کشور توسعه یافته است. بدون درک تغییرات فرهنگی و اجتماعی کره جنوبی، نمی توان ماهیت و توسعه کتابداری را در کره جنوبی درک کرد و بالعکس. درک اولی بدون درک از مورد دوم می تواند منجر به تفکر سردرگمی و ساده درباره کتابداری در این کشور شود و از نظر حرفه ای فاجعه آور باشد و می تواند منجر به گمراهی و برداشت تحریف شده از فرایندهای تاریخی کشور شود. تنها زمانی می توان ماهیت و پیشرفت کتابداری در کره جنوبی و تاریخچه این کشور را با هم فهمید که درک کاملی از پیشرفت تاریخیِ کتابداری در کره جنوبی داشت.

پس از جنگ دو کره، کره جنوبی درگیر روحیه بازسازی خسارات جنگی شد. کتابداری کره جنوبی با سازماندهی مجدد انجمن کتابخانه های کره (KLA) در سال 1955 احیا شد. این انجمن به عنوان یک شرکت صاحب امتیاز، کتابداری را از طریق فعالیت هایی با هدایت کمیته هایی مانند ساختمان و تاسیسات، مجلات الکترونیکی، مدیریت کتابخانه، قانونگذاری، طبقه بندی ، اصطلاحات، فهرست نویسی و انتشار کتابخانه، علاوه بر ارتباط KLA با سازمان های بین المللی مانند IFLA (فدراسیون بین المللی انجمن های کتابخانه ای) و یونسکو توسعه بخشید. بنیاد گروه علوم کتابخانه ای در دانشگاه یونسی در سال 1957، با کمک کالج جورج پیبدی در تنسی، همچنین به احیا و توسعه کتابداری کمک کرد. ایجاد شش دوره آموزش علوم کتابخانه ای و کتابداری در محیط های دانشگاهی نه تنها کتابداران آموزش دیده را تربیت کرد، بلکه مفهوم جدیدی از خدمات مدرن کتابخانه را کره گسترش داد. نا گفته نماند که نخستین برنامه آموزش کتابداران در 1946 توسط مدرسه کتابداری در کتابخانه ملی مرکزی برگزار گشت. این برنامه آموزشی یک ساله به آموزش عملی توجه داشت و پیش از جنگ کره، 77 کتابدار تربیت کرده بود.

توسعه کتابداری در کره جنوبی از سوی رژیم هجده ساله پارک که با کودتای نظامی در سال 1961 آغاز شد، از بسکمک جهات سودمند بود. تصویب قانون کتابخانه در سال 1963 با ارائه حمایت قانونگذاری، که دوره جدیدی را در توسعه کتابداری اعلام نمود، بر رشد چشمگیر مدارس کتابخانه ها و کتابداران آموزش دیده تأثیر گذاشت. خدمات کتابخانه ای به سرعت گسترش یافت و این به نوبه خود، رشد کتابخانه ها و مراکز اطلاعات، درک عمومی کتابداری، به ویژه در زمینه دانش علمی و فناوری را تغییر داد. جنبش کتابخانه کوچک که توسط Daesup Eum آغاز شد، باعث ترویج مطالعه عمومی و همچنین گسترش آن در سراسر کشور شد. فعالیت های انجمن های حرفه ای همچنان مثمر ثمر بود و در اوج تلاش های آنها برای برقراری ارتباط بین المللی در سمینار جهانی ایفلا 1976 در سئول به میزبانی KLA به اوج خود رسید.

از دهه 1980 که کره جنوبی به عصر اطلاعات نقل مکان کرد، چالش های تازه ای وجود داشت. با صنعتی شدن سریع و پیشرفت های فن آوری همراه با آن، خدمات اطلاعاتی ارائه شده در صنعت فشرده سازی اطلاعات، میان مردم محبوبیت یافت. استفاده از فناوری هایی مانند فهرست نویسی قابل خواندن با ماشین (MARC) و اتوماسیون کتابخانه به گسترش خدمات کتابخانه ای و کتابداری در کره جنوبی کمک کرده است. همچنین تصویب قانون تبلیغ کتابخانه درسال 1991، با تأکید مکرر بر رابطه بین اطلاعات و کتابخانه ها، دوره جدیدی از کتابداری را در کره جنوبی رقم زد.

این تحولات کتابداری در کره جنوبی نتیجه تعدادی از عوامل داخلی و خارجی بهم پیوسته است که کمّی کردن یا رتبه بندی آنها با توجه به اهمیت آنها سخت است. اول از همه، کتابداری ژاپن با معرفی مفاهیم آمریکایی کتابخانه و کتابداری در زمان حکومت ژاپن، به توسعه کتابداری کره جنوبی کمک کرد. با این حال، سیاست های ضد فرهنگی اشغالگران ژاپنی، که مطالب کره ای را از کتابخانه ها مستثنی می کردن، کتابخانه های ژاپنی را به صورت جزمی در کره اعمال می کردند و فرصت های آموزشی و تبلیغاتی را برای کتابداران کره ای محدود می کردند ، این سهم را تیره و تار کرد.

ژاپنی ها در ایام تسلط خود بر کره (1910-1945)، نظام کتابخانه های این کشور را تا حدودی نوسازی کردند، اما این کار را بیشتر به منظور تبلیغات و برای خو دادن کره ای ها به فرهنگ ژاپنی انجام دادند. ژاپنی ها استفاده از زبان کره ای را ممنوع و از انتشار هر نوع اثر به زبان کره ای، به ویژه آثار علمی، جلوگیری کردند و موجب عقب ماندگی کتابخانه های نوین شدند. بنابراین، سهم کتابداری ژاپن در توسعه کتابداری کره جنوبی ، اگرچه واقعی بود ، اما به شدت محدود بود.

پس از آزادی کره در 1945 نیز، پیشرفت کتابخانه ها به سبب جنگ کره (1950-1953) متوقف شد. انجمن کتابداران کره در 1955 دوباره تشکیل شد و در 1963 دولت را به تصویب قانون کتابخانه ها ترغیب کرد. همگانی شدن آموزش، پیشرفت سریع صنعت نشر، و رشد اقتصاد کشور سبب توسعه کتابداری در کره شد.

مدیریت پویای انجمن کتابخانه های حرفه ای کره به توسعه کتابداری کمک کرده است. انجمن کتابخانه چوسان که اندکی پس از استقلال کره از حکومت ژاپن تاسیس شد، تا زمان آغاز جنگ کره نقش اول را در ارائه آموزش کتابخانه و خدمات کتابخانه ای داشت. انقطاع این انجمن در طول جنگ کره با معرفی مجدد آن به انجمن کتابخانه کره به سرانجام رسید. فعالیت های KLA از آن زمان بر کلیه جنبه های کتابداری از جمله قانون قانون کتابخانه و ترویج کتابخوانی عمومی تأثیر گذاشت. فعالیت های بین المللی KLA همچنین به توسعه کتابداری در کره جنوبی کمک کرد و دامنه آن را فراتر از خود کشور گسترش داد. بنیاد کتابخانه کره ای و انجمن علوم اطلاعات (KLISS) در سال 1971 و انجمن مدیریت اطلاعات کره (KSIM) در سال 1984 نیز با انتقال کره جنوبی به عصر اطلاعات به توسعه آن کمک کردند.

از سوی دیگر، مدیریت کتابداران انفرادی مانند پارک پونگ سئوک، چایوک لی و دایسوپ ایوم در شکل گیری و توسعه کتابداری در کره جنوبی بسیار نقش داشت. آقای پارک علاوه بر آغاز تشکیل انجمن کتابخانه چوسان، از تجربیات خود در دوره کتابداری ژاپن برای تهیه قوانین فهرست نویسی کره (KCR) و طبقه بندی ده دهی کره (KDC) برای تأمین نیازهای کره استفاده کرد. آقای لی به عنوان اولین مدیر کتابخانه ملی پس از کاپیتولاسیون ژاپن در سال 1945، با کمک آقای پارک سعی در تأسیس کتابداری مدرن در کره جنوبی داشت. آقای ایوم پس از جنگ کره سازماندهی مجدد KLA را آغاز کرد و یک حرکت کوچک کتابخانه ای را آغاز کرد که موجبات مطالعه عمومی به ویژه در مناطق روستایی کشور را فراهم می آورد.

سنت فرهنگی احترام به آموزش و پرورش، ناشی از تأکید کنفوسیوس بر یادگیری، شرایط مطلوبی را برای توسعه کتابداری در کره جنوبی ایجاد کرد. گسترش مدارس به طور مستقیم و غیرمستقیم باعث رشد کتابخانه ها شد. به طور غیرمستقیم، افزایش سواد مردم کره نیاز به مطالب خواندنی را افزایش داد. به طور مستقیم نیز ، ایجاد موسسات آموزشی جدید منجر به افزایش بسیار زیاد تعداد فیزیکی کتابخانه ها شد: کتابخانه های در حال گسترش بخشی جدایی ناپذیر از سیستم آموزشی در حال گسترش بودند.

گسترش آموزش کتابخانه ای در محیط های دانشگاهی نیز به توسعه کتابداری کمک کرد. با ایجاد دو بخش علوم کتابخانه ای در دهه 1950 ، تعداد برنامه های آموزش کتابداری در کالج ها و دانشگاه ها تا سال 1995 به دو دوره رسید که در مقایسه با سایر شاخه های بورس تحصیلی، افزایش مدارس کتابخانه در کره جنوبی بسیار چشمگیر بود. فارغ التحصیلان این مدارس کتابداری، غرق در ایده های خدمات مدرن کتابخانه، نقش مهمی در نمایش اطلاعات و خدمات آموزشی حرفه ای داشتند. برنامه های تحصیلات تکمیلی علوم کتابداری و اطلاع رسانی، مبانی نظری مورد نیاز برای توسعه بیشتر کتابداری در کره جنوبی را فراهم کرد.

سیاست توسعه صنعتی و مالی کره جنوبی، همچنین به توسعه کتابداری به ویژه در زمینه های علم و فناوری کمک کرد. به عنوان مثال، مرکز اطلاعات علمی و فناوری کره (KORSTIC) و کره موسسه اقتصاد و فناوری (KIET) با حمایت مالی دولت ، با ارائه خدمات کتابخانه ای و اطلاع رسانی پیشرفته ، نقش اصلی را در تحریک توسعه علمی و فناوری ایفا کرد. توسعه کتابداری در کتابخانه های خاص مانند KORSTIC و KIET به توسعه سریع کتابداری عمومی در کره جنوبی کمک کرد.

تصویب قانون کتابخانه در سال 1963 و ارائه حمایت های قانونی از طرف دولت، مستقیم ترین تأثیر دولت بر کتابداری بود. این رهکردهای قانونی در جامعه ای که عادت به سنت متمرکز بر جهت دولت متمرکز دارد بسیار ضروری بود. بدون حکم قانونی قانونگذاری ایالت، کتابداری در کره جنوبی از عدم شناخت عمومی شرایط آن رنج می برد. تصویب قانون تبلیغ کتابخانه در سال 1991 شرایط کتابداری را در عصر اطلاعات بهبود بخشید.

چیزی که امروز در در شکل دهی کتابداری کره جنوبی اهمیت خود را نشان می دهد، تأثیر شدید شیوه ها و خدمات کتابخانه ای آمریکایی، آموزش علوم کتابخانه ای، فعالیت های سازمان حرفه ای و مدیریت حرفه ای در این بخش است. به طور خاص، این تأثیرات آمریکایی ها در توسعه کتابداری کره جنوبی شامل سازگاری و پذیرش طبقه بندی دهدهی (DDC) و اصول فهرست نویسی آمریکایی (AACR)، کمک به کتابداران و مربیان کتابخانه در تیم مدرسه کتابخانه Peabody در ایجاد مدرسه کتابخانه در دانشگاه یونسی و همچنین آموزش مدیران کتابخانه ها به عنوان بخشی از پروژه آن، و مشاوره و همکاری متقابل با انجمن کتابخانه های آمریکا و دیگر انجمن های کتابخانه ای در ایالات متحده است. این تأثیرات آمریکایی، به طور مستقیم و غیرمستقیم، مفاهیم و عملکرد خدمات مدرن کتابخانه ای را به کره جنوبی وارد کرده و پایدار نگه داشته است.