خبرنگاران مجلس نباید جناحی عمل کند - چه خبر آنلاین

با ما همراه باشید و درباره ساعت اینترنتی بیشتر بدانید.

در گزیده ای از گفت وگوی روزنامه آرمان ملی می خوانیم: انتخابات 1400 جزء معدود انتخابات هایی است که هر دو جریان سیاسی کشور برای آن از ماه ها پیش برنامه ریزی نموده اند و درصددند که با موفقیت در این عرصه برای مدت چهارسال پاستورنشین شوند. اصولگرایان پس از انتخابات 2 اسفند 98 که با مشارکت حداقلی مردم برگزار گردید توانستند به راحتی پیروز انتخابات شده و کرسی های بهارستان را تصاحب نمایند؛ امروز در این فکرند که پس از مجلس گام های خود را به سمت تصاحب کرسی ریاست جمهوری محکم نمایند. از طرف دیگر اصلاح طلبان که به دلیل عدم مشارکت مردم در انتخابات گذشته شرکت نکردند درصددند که حضور پرقدرتی را در انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم تجربه نمایند. از این رو با برنامه ریزی مدون و ایجاد ساز و کار اجماعی جدید می خواهند انتخابات مجلس را به بوته فراموشی سپرده و موفقیت در 1400 را جشن بگیرند. آنچه در این میان مهم تر به حساب می آید رویکرد جامعه به انتخابات و به عبارتی هر جریانی که بتواند مردم و مشارکتشان را به نفع خود جلب کند خواهد توانست پیروز انتخابات شود. این امر نیز مستلزم ایجاد رضایت در مردم است. به نظر می رسد اصلاح طلبان در چند ماه پایانی منتهی به انتخابات به بازیابی سرمایه اجتماعی بپردازند تا شاید موفقیت مدنظرشان حاصل شود. برای آنالیز شرایط و موقعیت اصلاح طلبان، انتخابات 1400، اصلاح قانون انتخابات و آنچه در سپهر سیاست کشور می گذرد آرمان ملی با غلامعلی رجایی مشاور مرحوم آیت ا... هاشمی و فعال سیاسی اصلاح طلب به گفت وگو پرداخته است که می خوانید.

شرایط اصلاح طلبان را در انتخابات پیش رو چگونه ارزیابی می کنید و این جریان چگونه می تواند باز هم موفقیت های پیشین را تکرار کند؟

اصلاح طلبان همین که به رغم تمام بی مهری های که در حقشان شده در صحنه بمانند کار مهمی انجام داده اند، چراکه هیچ پرنده ای با یک بال حرکت نمی نماید و هیچ ماشینی هم با یک یا دو چرخ نمی تواند به حرکت ادامه دهد. به هر حال تفکر اصلاح طلبی تفکری رسمی و پذیرفته شده است که طی چند دوره هم مجلس و هم دولت را در اختیار گرفته است. گمان می کنم که از این جهت باید به اصلاح طلبان به عنوان یک وزنه قابل توجهی که توانسته اند در مقاطعی تا 24میلیون رای مردم را جلب کند نگاه ویژه ای داشت. خود اصلاح طلبان نیز باید متوجه این ظرفیت باشند، چون همیشه در مقاطع مختلف اصلاح طلبان شرایطشان برای جلب رای مردم بهتر از اصولگرایان بوده است. از طرف دیگر برای اینکه مردم کماکان به اصلاح طلبان خوشبین باشند باید اتفاقات مثبتی رخ دهد که در نتیجه آن نگاه مردم نسبت به اصلاح طلبان بازشود و باز هم در مقام حمایت از اصلاح طلبان قرار بگیرند.

وحدت و با هم بودن اصلاح طلبان و اعتدالیون این امید را در مردم ایجاد می نماید که اینها با هم هستند و نگرانی هایی که وجود دارد را رفع می نماید. بنابراین باید در چند مساله توافق کنیم که اصلاح طلبان اولا باید متحد باشند و نظام نیز در قبال اصلاح طلبان بعضی کارها را انجام دهد. یعنی شرایط به گونه ای رقم بخورد که اصلاح طلبان بتوانند با کاندیداهای اصلی و حداکثری خود وارد صحنه انتخابات شوند و به سراغ افراد درجه 2 و 3 نروند که شانس پیروزی در انتخابات 1400 را نیز از دست بدهند. علی القاعده این مساله اجتناب ناپذیر است که اگر شرایط برای حضور کاندیداهای اصلی اصلاح طلبان فراهم نشود بخشی از جامعه که در انتخابات های گذشته به اصلاح طلبان و نامزدهایشان رای می دادند در انتخابات شرکت نخواهند کرد و شاهد انتخاباتی کمرنگ و حداقلی خواهیم بود. بنابر این اگر سیاست را بر مشارکت حداکثری قرار دهیم باید اصلاح طلبان بتوانند با تمام ظرفیت خود وارد انتخابات شوند که بتوانند بر اساس سیاستی که در قبال آنها پیش گرفته می شود گزینه اصلی خود را وارد انتخابات نمایند. اگر این اتفاق رخ دهد تا حد قابل قبولی ریزش پایگاه اجتماعی و نا امیدی مردم از عملکرد اصلاح طلبان نیز رفع خواهد شد. چرا که این نگرش خطرناکی است که مردم احساس نمایند کاری از جناح های سیاسی بر نمی آید. من به این مساله که بعضی می گویند: اصلاح طلب؛ اصولگرا تمومه ماجرا اعتقادی ندارم. اصلاح طلبان و اصولگرایان دو جریان سیاسی اصیلی هستند که به تناوب در مقاطع مختلف دولت و مجلس را در اختیار گرفتند و کماکان نیز این شرایط برقرار است.

بـرخی مـعتقدند که با توجه به عدم وجود سیگنال هایی مبنی بر تغییر وضع موجود در معیشت مردم و حل مسائل مالی انتخابات سال آینده نیز مانند انتخابات مجلس یازدهم در اسفند 98 حداقلی خواهد بود؛ از دید شما مولفه های مشارکت حداکثری چه اموری است؟

انگیزه ها در انتخابات مجلس با ریاست جمهوری متفاوت است و چون در ریاست جمهوری هر 4 سال یکبار یک نفر را به عنوان رئیس جمهور انتخاب می نمایند بیش از سایر انتخابات ها برای مردم و جریان های سیاسی اهمیت دارد. در انتخابات مجلس شاید در شهری مردم کاندیدای خود را نیابند و شرکت ننمایند اما در انتخابات ریاست جمهوری بحث اداره کشور است و مردم می فهمند که دیگر نه بحث شهر یا استان که بحث کلان کشوری و حاکمیتی مطرح است. بنابراین من فکر می کنم جدای از بحث حل مسائل مالی معیشتی جامعه همت دولت و سایر ارکان حاکمیت را می طلبد؛ نظام باید این ظرفیت را ایجاد کند که جریان های سیاسی از حداکثر ظرفیت های خود استفاده نمایند تا مردم نیز در پای صندوق های رای مشارکت حداکثری را رقم زنند. مسلما باید نظر مردم تامین شود تا در انتخابات شرکت نمایند. به عنوان مثال وقتی فردی به مغازه ای وارد می شود و جنس مورد نظر خود را پیدا نمی نماید از آن مغازه خارج می شود و دیگر باز نمی شود و به جایی خواهد رفت که جنس مورد نظر خود را پیدا کند. بنابراین حاکمیت باید زمینه حضور حداکثری را برای جریان های سیاسی فراهم کند. البته اصولگرایان که با تمام توان خواهند آمد و از هم اکنون نیز گزینه های متعددی دارند که همین امر نیز برایشان دردسرساز شده است. اما در طرف مقابل اصلاح طلبان ممکن است نتوانند از گزینه اصلی خود استفاده نمایند و این حتما در حضور پای صندوق و میزان رای مردم تاثیر خواهد گذاشت. لذا نظام باید حوصله به خرج دهد چون یک رئیس جمهور می خواهد چکار کند؟

نهادی مثل شورای نگهبان برای ورود گزینه ها مطرح است و پس از آن نیز بحث نظارت مجلس مطرح است که می توانند با سوال و استیضاح رئیس جمهور را کنترل نمایند. پس جای نگرانی نیست. اینکه بعضی فکر می نمایند تفکر اصلاح طلبی تفکر برانداز و ناسازگاری است را باید کنار بگذارند و عرصه رقابت طبیعی و سالم فراهم شود و مردم نیز هر انتخابی انجام دادند مثل دوره امام محترم شمرده شود.

طرح اصلاح قانون انتخابات طی چند وقت گذشته سر و صداهای زیادی به پا نموده و بسیاری بر این باورند که مجلس با این اصلاحات درصدد است تا شرایط را برای حضور یک جریان خاص سیاسی در انتخابات فراهم کند؛ تحلیل شما از این مساله چگونه است؟

من فکر می کنم که مجلس روش ناپخته ای را در پیش گرفته که دست خودش را هم می بندد. چون با این شرایط گزینه هایی که می توانند وارد انتخابات شوند گزینه های محدودی هستند و علی القاعده بعضی از این کار و رقابت خارج می شوند و نمی توانند در انتخابات حضور پیدا نمایند. لذا اصلاح قانون انتخابات 2 تالی فاسد دارد؛ آنهایی که نباید بیایند با این قانون می توانند در انتخابات حضور پیدا نمایند و آنهایی که می توانند در انتخابات باشند از حضور در انتخابات منع می شوند، مثلا تا به امروز قانون این بوده که مسئولان برای حضور در انتخابات استعفا نمایند اما الان به گونه ای شده که می توانند استعفا ندهند. این باعث می شود که صحنه متزلزلی را ببینیم. نمی شود هرکسی شانس خود را امتحان کند. باید آنهایی وارد عرصه انتخابات شوند که جدی باشند و واقعا هزینه نمایند. من تصورم این است که مجلس در این قضیه خطی عمل می نماید و اگر مجلس خطی شود کشور آسیب می بیند.

مباحث مختلفی پیرامون حـضور نظامیان در انتخابات 1400 مطرح می شود اساسا این حضور می تواند موجب کارآیی و کارآمدی بیشتر شود یا اینکه طبق وصیت نامه امام اساسا نباید حضور نظامیان در عرصه سیاست پذیرفته شود؟

من معتقدم که نظامیان نیز مانند هر شهروندی می توانند در انتخابات شرکت نمایند و از سمت نظامی خود استعفا دهند. اما اینکه کشور را به نظامی ها بسپاریم به یک شکل غیرمستقیم اثبات می نماید که در عرصه سیاست دچار نوعی نازایی و عقیم شدن شده ایم. یعنی واقعا پس از گذشت 42 سال عرصه سیاسی کشور نتوانسته این زایش را در خود داشته باشد که پادگان ها بیایند و عرصه سیاست را در اختیار بگیرند و هیأت وزیران را با َآن پیچیدگی هایی که دارد، اداره نمایند. نظامی ها کجا می توانند دولت را اداره نمایند و کجا این آموزش را دیده اند؟ من فکر می کنم این به نوعی اقرار به ناَ توانی سیستم مدیریت و عرصه سیاسی کشور است که نتوانسته آنقدر زایش داشته باشد که باید دستگاه سیاست از میلیتاریسم و نظامی گری فرد یا افرادی را وام بگیرد. اینکه نظامی ها بخواهند تنور انتخابات را گرم نمایند مانعی ندارد، اما اینکه بخواهیم دولت را به نظامی ها بسپاریم به دلایلی که گفتم باعث ریزش آرا خواهد شد و ظاهرا عواقب منفی خواهد داشت.