خوشگذرانی در جنگل سنگی سینگی دبماراها و لذتی بی بدیل - چه خبر آنلاین

پیاده روی در سینگی

این مکان دارای مسیرهای مختلفی می باشد که بر اساس میزان سختی و طول مسیر در نقشه ترسیم شده اند. استخدام یک راهنمای محلی از دفتر مرکزی پارک اجباری می باشد. به طور کلی پارک به دو بخش تقسیم شده است: بخش کوچک و بخش بزرگ. این تقسیم بندی تنها بر اساس وسعت منطقه نیست بلکه بر اساس ارتفاع قله ها هم بوده است. صعود به بالای بخش کوچک از طریق پل های آهنی و مسیرهای پیاده روی کار سختی نبود. از بدو ورود به منطقه ذخایر طبیعی تا رسیدن به سازندها، پیاده روی در این جنگل سنگی آسان بود. ما صعود کوتاه خود را از پایین همین سازندها شروع کردیم. بر روی پلکان های آهنی و مسیرهای چوبی حرکت می کردیم و برای اینکه پرت نشویم به تخته سنگ ها تکیه می کردیم. قله ها شیبدار بودند اما نسبت به جایی که بودیم، ارتفاع خیلی زیادی نداشتند بنابراین طولی نکشید که به نقطه ای رسیدیم که می توانستیم جنگل سنگی را از آن بالا ببینیم. درطول مسیر، راهنمایی که با ما آمده بود، داستان های محلی زیادی برایمان تعریف کرد و ما را با اسطوره های عجیب این منطقه در زمان خوشگذرانی در جنگل سنگی سینگی دبماراها آشنا نمود. روز بعد تصمیم گرفتیم که به بخش بزرگ سینگی برویم که بسیار چالش برانگیز و پر هیجان بود. ارتفاع قله های این قسمت تا 800 متر هم می رسد و این ارتفاع و شیب مخصوصا برای کسانی که سرگیجه دارند، می تواند بسیار دلهره آور باشد. بخش بزرگی از این گردش را با سرگیجه و تلاش گذراندیم و به زحمت جلو رفتیم. در مقایسه با قسمت کوچک سینگی بالا رفتن از قله های این قسمت به مراتب دشوارتر بود و در عوض منظره ها و منظرههای بسیار زیباتری در بین تماشای های جنگل سنگی سینگی دبماراها داشت. برای گذشتن از این مسیرهای ناهموار ما به کابل های فولادی موجود در منطقه مجهز بودیم. من به شخصه از تماشا چنین زیرساخت های پیشرفته ای در این ناحیه بسیار شگفت زده شدم. بسیاری از پل ها و پلکان های آهنی تازه ساخته شده بودند و بسیار قوی و ایمن به نظر می رسیدند. راهنمای ما نمی توانست خوب انگلیسی صحبت کند اما او اجازه نداد که این موضوع تبدیل به مانعی برای سفرمان شود. او با دانش و انرژی فراوانی که داشت برایمان جک می گفت، از افسانه های محلی صحبت می کرد و مهم تراز همه باعث می شد تا ما احساس امنیت و آرامش داشته باشیم. به پایین نگاه نکن نلی، تو از پس این کار برمی آیی. تشویق های مداوم او باعث شد تا من بتوانم به قله برسم و از خوشگذرانی در جنگل سنگی سینگی دبماراها لذت ببرم.

قایق سواری

در سپیده دم به قایق سواری در رودخانه مانومبلو پرداختیم. بر روی قایق های چوبی و کشیده باریکی که در منطقه موجود است مسیر های پر پیچ و خم رودخانه که در امتداد جنگل سینگی بود را طی کردیم. ساعت 6 صبح بود و خورشید هنوز کامل طلوع نکرده بود. کل رودخانه از مه و غبار پوشیده شده بود. در محیطی رویایی در سایه صخره های بلند و در میان آب های عمیق پارو می زدیم. همه جا ساکت بود و تنها صدای آب ناشی از پارو زدن شنیده می شد اما طولی نکشید که اشعه های خورشید بر تمام سطح آب های قرمز پخش شد. ما در مسیر به روستایی ها و گردشگران دیگر برای تفریح در جنگل سنگی سینگی دبماراها ملحق شدیم.

آسایش در جنگل

شب به خانه ییلاقی خود در هتل الیمپه دبماراها رفتیم. استراحتگاهی چوبی و راحت که درست در خارج از منطقه حفاظت شده قرار داشت و در نزدیکی روستای بکوپاکا واقع شده است روستایی مجلل در بالای تپه ای مشرف به جنگل سینگی. از کلبه دنج و راحتمان، غروب خورشید که منظرهی با سایه های طلایی ایجاد کرده بود را تماشا کردیم. بعد از یک روز پیاده روی برای استراحت به استخر رفتیم. این یکی از بهترین خدماتی است که بکوپاکا ارائه می دهد. کمی دورتر از اینجا لایه های قهوه ای مایل به خاکستری سینگی منظره ای بسیار زیبا و شاعرانه به وجود آورده بود.

اطلاعات مفید

چطور به آنجا بروید

بیشتر بازدید ها به عنوان بخشی از برنامه های تور سازماندهی شده اند. من از تور Remote River Expeditions برای بازدید کردن از منطقه ها ذخایر طبیعی استفاده کردم و شدیدا آن را توصیه می کنم. اگر بخواهید به صورت مستقل از این مکان بازدید کنید باید فرد ماهری باشید چون کار ساده ای نیست همچنین می توانید از بلو سور سیربهینا تاکسی بگیرید و سپس تا دفتر حفاظت از ذخایر طبیعی پیاده بروید.

کجا اقامت کنید

هتل الیمپه دبماراها بسیار با کیفیت و مقرون به صرفه است. قیمت ها از 17 دلار آمریکا شروع می شود. هزینه خانه ییلاقی ما شبی 50 دلار آمریکا بود. در بکوپاکا مکان های بسیاری برای اقامت وجود دارد از اردوگاه ها و محل های اسکان ساده گرفته تا هتل های لوکس و مجلل.

هزینه

هزینه ورود به منطقه ذخایر طبیعی شامل خدمات یک راهنمای محلی و اجاره تجهیزات 25000 آریاری(12 دلار آمریکا) می شود.